chimeryk
Polish
Etymology
Borrowed from French chimérique.[1][2][3] First attested in 1740.[4]
Pronunciation
- Rhymes: -ɛrɘk
- Syllabification: chi‧me‧ryk
Noun
chimeryk m pers (female equivalent chimeryczka)
- (literary, derogatory) chimeric person (person with a changeable, capricious disposition)
Declension
Declension of chimeryk
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | chimeryk | chimerycy/chimeryki (deprecative) |
| genitive | chimeryka | chimeryków |
| dative | chimerykowi | chimerykom |
| accusative | chimeryka | chimeryków |
| instrumental | chimerykiem | chimerykami |
| locative | chimeryku | chimerykach |
| vocative | chimeryku | chimerycy |
References
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “chimeryk”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “chimeryk”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language][1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “chimeryk”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Władysław Aleksander Łubieński (1740) Swiat we wszystkich swoich częsciach [...] to iest w Europie, Azyi, Affryce y Ameryce [...] geograficznie, chronologicznie y historycznie okryslony [...][2] (in Polish), page 620
Further reading
- chimeryk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- chimeryk in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “chimeryk”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “chimeryk”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “chimeryk”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 277
- chimeryk in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
- Bańkowski, Andrzej (2000) “chimeryk”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)