chlubić

Inherited from Old Polish chlubić się, chłubić się. Doublet of chełpić się (“to boast, brag, vaunt”), an inherited form.

• IPA^(key): /ˈxlu.bit͡ɕ/

• Audio; “chlubić się”:

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: chlu‧bić

chlubić impf

1. (reflexive with się) to glory, pride oneself on, take pride in [with instrumental ‘something’]
2. (reflexive with się) to boast, vaunt [with instrumental ‘about something’]

   Synonyms: chełpić się, przechwalać się, pysznić się, szczycić się

   • 2005 July 2, “Przedwyborcze prześwietlenie”, in Dziennik Polski:

     ... funkcjonariusz[] SB ... chlubił się publicznie, że zwerbował każdą osobę, jaką sobie upatrzył.

     An official of the Security Service publicly boasted that he recruited each person he caught.

• chlubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• chlubić in Polish dictionaries at PWN