cinno
Emilian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈt͡ʃino/
Noun
cinno m (feminine singular cinna, masculine plural cinno, feminine plural cinni)
Latin
Etymology
From cinnus (“wink”, noun) + -ō (verb-forming suffix). Found in the Reichenau Glossary.[1]
Verb
cinnō (present infinitive cinnāre, perfect active cinnāvī, supine cinnātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
- to blink
Conjugation
Conjugation of cinnō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | cinnō | cinnās | cinnat | cinnāmus | cinnātis | cinnant | ||||||
| imperfect | cinnābam | cinnābās | cinnābat | cinnābāmus | cinnābātis | cinnābant | |||||||
| future | cinnābō | cinnābis | cinnābit | cinnābimus | cinnābitis | cinnābunt | |||||||
| perfect | cinnāvī | cinnāvistī | cinnāvit | cinnāvimus | cinnāvistis | cinnāvērunt, cinnāvēre | |||||||
| pluperfect | cinnāveram | cinnāverās | cinnāverat | cinnāverāmus | cinnāverātis | cinnāverant | |||||||
| future perfect | cinnāverō | cinnāveris | cinnāverit | cinnāverimus | cinnāveritis | cinnāverint | |||||||
| passive | present | cinnor | cinnāris, cinnāre |
cinnātur | cinnāmur | cinnāminī | cinnantur | ||||||
| imperfect | cinnābar | cinnābāris, cinnābāre |
cinnābātur | cinnābāmur | cinnābāminī | cinnābantur | |||||||
| future | cinnābor | cinnāberis, cinnābere |
cinnābitur | cinnābimur | cinnābiminī | cinnābuntur | |||||||
| perfect | cinnātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | cinnātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | cinnātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | cinnem | cinnēs | cinnet | cinnēmus | cinnētis | cinnent | ||||||
| imperfect | cinnārem | cinnārēs | cinnāret | cinnārēmus | cinnārētis | cinnārent | |||||||
| perfect | cinnāverim | cinnāverīs | cinnāverit | cinnāverīmus | cinnāverītis | cinnāverint | |||||||
| pluperfect | cinnāvissem | cinnāvissēs | cinnāvisset | cinnāvissēmus | cinnāvissētis | cinnāvissent | |||||||
| passive | present | cinner | cinnēris, cinnēre |
cinnētur | cinnēmur | cinnēminī | cinnentur | ||||||
| imperfect | cinnārer | cinnārēris, cinnārēre |
cinnārētur | cinnārēmur | cinnārēminī | cinnārentur | |||||||
| perfect | cinnātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | cinnātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | cinnā | — | — | cinnāte | — | ||||||
| future | — | cinnātō | cinnātō | — | cinnātōte | cinnantō | |||||||
| passive | present | — | cinnāre | — | — | cinnāminī | — | ||||||
| future | — | cinnātor | cinnātor | — | — | cinnantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | cinnāre | cinnārī | cinnāns | — | |||||||||
| future | cinnātūrum esse | cinnātum īrī | cinnātūrus | cinnandus | |||||||||
| perfect | cinnāvisse | cinnātum esse | — | cinnātus | |||||||||
| future perfect | — | cinnātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | cinnātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| cinnandī | cinnandō | cinnandum | cinnandō | cinnātum | cinnātū | ||||||||
Descendants
Forms prefixed with ad-:
Forms influenced by signāre:
References
- ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “cĭnnare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 2: C Q K, page 689