circumlatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumferō.
Participle
circumlātus (feminine circumlāta, neuter circumlātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumlātus | circumlāta | circumlātum | circumlātī | circumlātae | circumlāta | |
| genitive | circumlātī | circumlātae | circumlātī | circumlātōrum | circumlātārum | circumlātōrum | |
| dative | circumlātō | circumlātae | circumlātō | circumlātīs | |||
| accusative | circumlātum | circumlātam | circumlātum | circumlātōs | circumlātās | circumlāta | |
| ablative | circumlātō | circumlātā | circumlātō | circumlātīs | |||
| vocative | circumlāte | circumlāta | circumlātum | circumlātī | circumlātae | circumlāta | |
References
- “circumlatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumlatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.