circummittens
Latin
Etymology
Present participle of circummittō
Participle
circummittēns (genitive circummittentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circummittēns | circummittentēs | circummittentia | ||
| genitive | circummittentis | circummittentium | |||
| dative | circummittentī | circummittentibus | |||
| accusative | circummittentem | circummittēns | circummittentēs circummittentīs |
circummittentia | |
| ablative | circummittente circummittentī1 |
circummittentibus | |||
| vocative | circummittēns | circummittentēs | circummittentia | ||
1When used purely as an adjective.