circumplectens
Latin
Etymology
Present participle of circumplectō.
Participle
circumplectēns (genitive circumplectentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
| genitive | circumplectentis | circumplectentium | |||
| dative | circumplectentī | circumplectentibus | |||
| accusative | circumplectentem | circumplectēns | circumplectentēs circumplectentīs |
circumplectentia | |
| ablative | circumplectente circumplectentī1 |
circumplectentibus | |||
| vocative | circumplectēns | circumplectentēs | circumplectentia | ||
1When used purely as an adjective.