circumpolaris
Latin
Etymology
From circum- (“circum-”) + polāris (“polar”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kʊm.pɔˈɫaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kum.poˈlaː.ris]
Adjective
circumpolāris (neuter circumpolāre); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumpolāris | circumpolāre | circumpolārēs | circumpolāria | |
| genitive | circumpolāris | circumpolārium | |||
| dative | circumpolārī | circumpolāribus | |||
| accusative | circumpolārem | circumpolāre | circumpolārēs circumpolārīs |
circumpolāria | |
| ablative | circumpolārī | circumpolāribus | |||
| vocative | circumpolāris | circumpolāre | circumpolārēs | circumpolāria | |
References
- circumpolaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- circumpolaris in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016