circumscribens
Latin
Etymology
Present participle of circumscrībō.
Participle
circumscrībēns (genitive circumscrībentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumscrībēns | circumscrībentēs | circumscrībentia | ||
| genitive | circumscrībentis | circumscrībentium | |||
| dative | circumscrībentī | circumscrībentibus | |||
| accusative | circumscrībentem | circumscrībēns | circumscrībentēs circumscrībentīs |
circumscrībentia | |
| ablative | circumscrībente circumscrībentī1 |
circumscrībentibus | |||
| vocative | circumscrībēns | circumscrībentēs | circumscrībentia | ||
1When used purely as an adjective.