circumtextus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kʊnˈtɛk.stʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kumˈt̪ɛk.st̪us]
Adjective
circumtextus (feminine circumtexta, neuter circumtextum); first/second-declension adjective
- woven all around
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumtextus | circumtexta | circumtextum | circumtextī | circumtextae | circumtexta | |
| genitive | circumtextī | circumtextae | circumtextī | circumtextōrum | circumtextārum | circumtextōrum | |
| dative | circumtextō | circumtextae | circumtextō | circumtextīs | |||
| accusative | circumtextum | circumtextam | circumtextum | circumtextōs | circumtextās | circumtexta | |
| ablative | circumtextō | circumtextā | circumtextō | circumtextīs | |||
| vocative | circumtexte | circumtexta | circumtextum | circumtextī | circumtextae | circumtexta | |
References
- “circumtextus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “circumtextus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers