clamitans
Latin
Etymology
Present active participle of clāmitō
Participle
clāmitāns (genitive clāmitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | clāmitāns | clāmitantēs | clāmitantia | ||
| genitive | clāmitantis | clāmitantium | |||
| dative | clāmitantī | clāmitantibus | |||
| accusative | clāmitantem | clāmitāns | clāmitantēs clāmitantīs |
clāmitantia | |
| ablative | clāmitante clāmitantī1 |
clāmitantibus | |||
| vocative | clāmitāns | clāmitantēs | clāmitantia | ||
1When used purely as an adjective.