clarificatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of clārificō.

Participle

clārificātus (feminine clārificāta, neuter clārificātum); first/second-declension participle

  1. made illustrious or famous

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative clārificātus clārificāta clārificātum clārificātī clārificātae clārificāta
genitive clārificātī clārificātae clārificātī clārificātōrum clārificātārum clārificātōrum
dative clārificātō clārificātae clārificātō clārificātīs
accusative clārificātum clārificātam clārificātum clārificātōs clārificātās clārificāta
ablative clārificātō clārificātā clārificātō clārificātīs
vocative clārificāte clārificāta clārificātum clārificātī clārificātae clārificāta