claudicans
Latin
Etymology
Present participle of claudicō.
Participle
claudicāns (genitive claudicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | claudicāns | claudicantēs | claudicantia | ||
| genitive | claudicantis | claudicantium | |||
| dative | claudicantī | claudicantibus | |||
| accusative | claudicantem | claudicāns | claudicantēs claudicantīs |
claudicantia | |
| ablative | claudicante claudicantī1 |
claudicantibus | |||
| vocative | claudicāns | claudicantēs | claudicantia | ||
1When used purely as an adjective.