clonic

English

Etymology

From clonus +‎ -ic.

Pronunciation

Adjective

clonic (comparative more clonic, superlative most clonic)

  1. Pertaining to clonus; having irregular, convulsive spasms.
    • 1973, Thomas Pynchon, Gravity's Rainbow:
      Hospital attendants stand by to drag the children off, drooling, screaming, having clonic convulsions.

Antonyms

Derived terms

Translations

Anagrams

Romanian

Etymology

Borrowed from French clonique.

Adjective

clonic m or n (feminine singular clonică, masculine plural clonici, feminine and neuter plural clonice)

  1. clonic

Declension

Declension of clonic
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite clonic clonică clonici clonice
definite clonicul clonica clonicii clonicele
genitive-
dative
indefinite clonic clonice clonici clonice
definite clonicului clonicei clonicilor clonicelor

References

  • clonic in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN