clynian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkly.ni.ɑn/
Etymology 1
Verb
clynian
Conjugation
Conjugation of clynian (weak, class 2)
| infinitive | clynian | clynienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | clyniġe | clynode |
| second person singular | clynast | clynodest |
| third person singular | clynaþ | clynode |
| plural | clyniaþ | clynodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | clyniġe | clynode |
| plural | clyniġen | clynoden |
| imperative | ||
| singular | clyna | |
| plural | clyniaþ | |
| participle | present | past |
| clyniende | (ġe)clynod | |
Etymology 2
Verb
clynian
- alternative form of clynnan (“to resound”)