coargutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coarguō.
Participle
coargūtus (feminine coargūta, neuter coargūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coargūtus | coargūta | coargūtum | coargūtī | coargūtae | coargūta | |
| genitive | coargūtī | coargūtae | coargūtī | coargūtōrum | coargūtārum | coargūtōrum | |
| dative | coargūtō | coargūtae | coargūtō | coargūtīs | |||
| accusative | coargūtum | coargūtam | coargūtum | coargūtōs | coargūtās | coargūta | |
| ablative | coargūtō | coargūtā | coargūtō | coargūtīs | |||
| vocative | coargūte | coargūta | coargūtum | coargūtī | coargūtae | coargūta | |