coemens
Latin
Etymology
Present participle of coemō.
Participle
coëmēns (genitive coëmentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | coëmēns | coëmentēs | coëmentia | ||
| genitive | coëmentis | coëmentium | |||
| dative | coëmentī | coëmentibus | |||
| accusative | coëmentem | coëmēns | coëmentēs coëmentīs |
coëmentia | |
| ablative | coëmente coëmentī1 |
coëmentibus | |||
| vocative | coëmēns | coëmentēs | coëmentia | ||
1When used purely as an adjective.