coercitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coerceō.
Participle
coercitus (feminine coercita, neuter coercitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coercitus | coercita | coercitum | coercitī | coercitae | coercita | |
| genitive | coercitī | coercitae | coercitī | coercitōrum | coercitārum | coercitōrum | |
| dative | coercitō | coercitae | coercitō | coercitīs | |||
| accusative | coercitum | coercitam | coercitum | coercitōs | coercitās | coercita | |
| ablative | coercitō | coercitā | coercitō | coercitīs | |||
| vocative | coercite | coercita | coercitum | coercitī | coercitae | coercita | |
References
- “coercitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coercitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coercitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.