cogitans
Latin
Etymology
Present active participle of cōgitō (“think, consider”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkoː.ɡɪ.tãːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkɔː.d͡ʒi.t̪ans]
Participle
cōgitāns (genitive cōgitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cōgitāns | cōgitantēs | cōgitantia | ||
| genitive | cōgitantis | cōgitantium | |||
| dative | cōgitantī | cōgitantibus | |||
| accusative | cōgitantem | cōgitāns | cōgitantēs cōgitantīs |
cōgitantia | |
| ablative | cōgitante cōgitantī1 |
cōgitantibus | |||
| vocative | cōgitāns | cōgitantēs | cōgitantia | ||
1When used purely as an adjective.