cognata
Italian
Etymology
Feminine of cognato.
Pronunciation
- IPA(key): /koɲˈɲa.ta/
- Rhymes: -ata
- Hyphenation: co‧gnà‧ta
Noun
cognata f (plural cognate)
Latin
Pronunciation
cognāta: (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋˈnaː.ta]
- cognāta: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɲˈɲaː.t̪a]
cognātā: (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋˈnaː.taː]
- cognātā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɲˈɲaː.t̪a]
Adjective
cognāta
- inflection of cognātus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/nominative neuter plural
Adjective
cognātā
- ablative feminine singular of cognātus
Noun
cōgnāta f (genitive cōgnātae, masculine cōgnātus); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cōgnāta | cōgnātae |
| genitive | cōgnātae | cōgnātārum |
| dative | cōgnātae | cōgnātīs |
| accusative | cōgnātam | cōgnātās |
| ablative | cōgnātā | cōgnātīs |
| vocative | cōgnāta | cōgnātae |
References
- “cognata”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cognata”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cognata in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
Pronunciation
- Rhymes: -atɐ
Adjective
cognata
- feminine singular of cognato