coincidendus
Latin
Etymology
Future passive participle of coincidō
Participle
coincidendus (feminine coincidenda, neuter coincidendum); first/second-declension participle
- which is to be coincided
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coincidendus | coincidenda | coincidendum | coincidendī | coincidendae | coincidenda | |
| genitive | coincidendī | coincidendae | coincidendī | coincidendōrum | coincidendārum | coincidendōrum | |
| dative | coincidendō | coincidendae | coincidendō | coincidendīs | |||
| accusative | coincidendum | coincidendam | coincidendum | coincidendōs | coincidendās | coincidenda | |
| ablative | coincidendō | coincidendā | coincidendō | coincidendīs | |||
| vocative | coincidende | coincidenda | coincidendum | coincidendī | coincidendae | coincidenda | |