coincisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coincīdō
Participle
coincīsus (feminine coincīsa, neuter coincīsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coincīsus | coincīsa | coincīsum | coincīsī | coincīsae | coincīsa | |
| genitive | coincīsī | coincīsae | coincīsī | coincīsōrum | coincīsārum | coincīsōrum | |
| dative | coincīsō | coincīsae | coincīsō | coincīsīs | |||
| accusative | coincīsum | coincīsam | coincīsum | coincīsōs | coincīsās | coincīsa | |
| ablative | coincīsō | coincīsā | coincīsō | coincīsīs | |||
| vocative | coincīse | coincīsa | coincīsum | coincīsī | coincīsae | coincīsa | |