collocutus
Latin
Etymology
Perfect active participle of colloquor (“discuss”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔl.lɔˈkuː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kol.loˈkuː.t̪us]
Participle
collocūtus (feminine collocūta, neuter collocūtum); first/second-declension participle
- discussed, having been discussed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | collocūtus | collocūta | collocūtum | collocūtī | collocūtae | collocūta | |
| genitive | collocūtī | collocūtae | collocūtī | collocūtōrum | collocūtārum | collocūtōrum | |
| dative | collocūtō | collocūtae | collocūtō | collocūtīs | |||
| accusative | collocūtum | collocūtam | collocūtum | collocūtōs | collocūtās | collocūta | |
| ablative | collocūtō | collocūtā | collocūtō | collocūtīs | |||
| vocative | collocūte | collocūta | collocūtum | collocūtī | collocūtae | collocūta | |