commendabilis
Latin
Etymology
From commendō, commendāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔm.mɛnˈdaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kom.men̪ˈd̪aː.bi.lis]
Adjective
commendābilis (neuter commendābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | commendābilis | commendābile | commendābilēs | commendābilia | |
| genitive | commendābilis | commendābilium | |||
| dative | commendābilī | commendābilibus | |||
| accusative | commendābilem | commendābile | commendābilēs commendābilīs |
commendābilia | |
| ablative | commendābilī | commendābilibus | |||
| vocative | commendābilis | commendābile | commendābilēs | commendābilia | |
References
- “commendabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commendabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- commendabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.