commensurabilis
Latin
Etymology
From con- + mēnsūrō, mēnsūrāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔm.mẽː.suːˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kom.men.suˈraː.bi.lis]
Adjective
commēnsūrābilis (neuter commēnsūrābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | commēnsūrābilis | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs | commēnsūrābilia | |
| genitive | commēnsūrābilis | commēnsūrābilium | |||
| dative | commēnsūrābilī | commēnsūrābilibus | |||
| accusative | commēnsūrābilem | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs commēnsūrābilīs |
commēnsūrābilia | |
| ablative | commēnsūrābilī | commēnsūrābilibus | |||
| vocative | commēnsūrābilis | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs | commēnsūrābilia | |
Descendants
- Catalan: commensurable
- Galician: conmensurable, conmensurábel
- Italian: commensurabile
- Portuguese: comensurável
- Spanish: conmensurable
References
- “commensurabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commensurabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.