commixtus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of commisceō.
Participle
commixtus (feminine commixta, neuter commixtum, adverb commixtim); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commixtus | commixta | commixtum | commixtī | commixtae | commixta | |
| genitive | commixtī | commixtae | commixtī | commixtōrum | commixtārum | commixtōrum | |
| dative | commixtō | commixtae | commixtō | commixtīs | |||
| accusative | commixtum | commixtam | commixtum | commixtōs | commixtās | commixta | |
| ablative | commixtō | commixtā | commixtō | commixtīs | |||
| vocative | commixte | commixta | commixtum | commixtī | commixtae | commixta | |
Descendants
Etymology 2
Noun
commixtus m (genitive commixtūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | commixtus | commixtūs |
| genitive | commixtūs | commixtuum |
| dative | commixtuī | commixtibus |
| accusative | commixtum | commixtūs |
| ablative | commixtū | commixtibus |
| vocative | commixtus | commixtūs |
References
- “commixtus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commixtus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- commixtus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Souter, Alexander (1949) “commixtus”, in A Glossary of Later Latin to 600 A.D.[1], 1st edition, Oxford: Oxford University Press, published 1957, page 62