commoratus

Latin

Etymology

Perfect participle of commoror

Pronunciation

Participle

commorātus (feminine commorāta, neuter commorātum); first/second-declension participle

  1. stopped, remained
  2. lingered, delayed
  3. detained

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative commorātus commorāta commorātum commorātī commorātae commorāta
genitive commorātī commorātae commorātī commorātōrum commorātārum commorātōrum
dative commorātō commorātae commorātō commorātīs
accusative commorātum commorātam commorātum commorātōs commorātās commorāta
ablative commorātō commorātā commorātō commorātīs
vocative commorāte commorāta commorātum commorātī commorātae commorāta

References

  • commoratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers