complectat

Latin

Verb

complectat

  1. third-person singular present active subjunctive of complectō

Romanian

Adjective

complectat m or n (feminine singular complectată, masculine plural complectați, feminine and neuter plural complectate)

  1. obsolete form of completat

Declension

Declension of complectat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite complectat complectată complectați complectate
definite complectatul complectata complectații complectatele
genitive-
dative
indefinite complectat complectate complectați complectate
definite complectatului complectatei complectaților complectatelor

References

  • complectat in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN