concitatio

Latin

Etymology

From concitō +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

concitātiō f (genitive concitātiōnis); third declension

  1. hastening
  2. stimulation
  3. impetuosity
  4. disturbance, tumult

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative concitātiō concitātiōnēs
genitive concitātiōnis concitātiōnum
dative concitātiōnī concitātiōnibus
accusative concitātiōnem concitātiōnēs
ablative concitātiōne concitātiōnibus
vocative concitātiō concitātiōnēs

Descendants

  • Italian: concitazione
  • Portuguese: concitação
  • Spanish: concitación

References

  • concitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • popular agitation: iactatio, concitatio popularis