concoctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of concoquō.
Participle
concoctus (feminine concocta, neuter concoctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concoctus | concocta | concoctum | concoctī | concoctae | concocta | |
| genitive | concoctī | concoctae | concoctī | concoctōrum | concoctārum | concoctōrum | |
| dative | concoctō | concoctae | concoctō | concoctīs | |||
| accusative | concoctum | concoctam | concoctum | concoctōs | concoctās | concocta | |
| ablative | concoctō | concoctā | concoctō | concoctīs | |||
| vocative | concocte | concocta | concoctum | concoctī | concoctae | concocta | |
References
- “concoctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concoctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.