concomitatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of concomitor

Participle

concomitātus (feminine concomitāta, neuter concomitātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative concomitātus concomitāta concomitātum concomitātī concomitātae concomitāta
genitive concomitātī concomitātae concomitātī concomitātōrum concomitātārum concomitātōrum
dative concomitātō concomitātae concomitātō concomitātīs
accusative concomitātum concomitātam concomitātum concomitātōs concomitātās concomitāta
ablative concomitātō concomitātā concomitātō concomitātīs
vocative concomitāte concomitāta concomitātum concomitātī concomitātae concomitāta

References

  • concomitatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016