concupiendus

Latin

Etymology

Future passive participle of concupiō

Participle

concupiendus (feminine concupienda, neuter concupiendum); first/second-declension participle

  1. which is to be coveted

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative concupiendus concupienda concupiendum concupiendī concupiendae concupienda
genitive concupiendī concupiendae concupiendī concupiendōrum concupiendārum concupiendōrum
dative concupiendō concupiendae concupiendō concupiendīs
accusative concupiendum concupiendam concupiendum concupiendōs concupiendās concupienda
ablative concupiendō concupiendā concupiendō concupiendīs
vocative concupiende concupienda concupiendum concupiendī concupiendae concupienda