concupiendus
Latin
Etymology
Future passive participle of concupiō
Participle
concupiendus (feminine concupienda, neuter concupiendum); first/second-declension participle
- which is to be coveted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concupiendus | concupienda | concupiendum | concupiendī | concupiendae | concupienda | |
| genitive | concupiendī | concupiendae | concupiendī | concupiendōrum | concupiendārum | concupiendōrum | |
| dative | concupiendō | concupiendae | concupiendō | concupiendīs | |||
| accusative | concupiendum | concupiendam | concupiendum | concupiendōs | concupiendās | concupienda | |
| ablative | concupiendō | concupiendā | concupiendō | concupiendīs | |||
| vocative | concupiende | concupienda | concupiendum | concupiendī | concupiendae | concupienda | |