concupiscibilis
Latin
Etymology
From concupīscō + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.kʊ.piːsˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koŋ.ku.piʃˈʃiː.bi.lis]
Adjective
concupīscibilis (neuter concupīscibile); third-declension two-termination adjective
- (very) desirable
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | concupīscibilis | concupīscibile | concupīscibilēs | concupīscibilia | |
| genitive | concupīscibilis | concupīscibilium | |||
| dative | concupīscibilī | concupīscibilibus | |||
| accusative | concupīscibilem | concupīscibile | concupīscibilēs concupīscibilīs |
concupīscibilia | |
| ablative | concupīscibilī | concupīscibilibus | |||
| vocative | concupīscibilis | concupīscibile | concupīscibilēs | concupīscibilia | |
Descendants
- → Italian: concupiscibile
- → Middle English: concupiscibill, concupiscibl, concupiscible, concupyscyble, concupyssible (partly via Middle French)
- English: concupiscible
- → Middle French: concupiscible
- French: concupiscible
- → Spanish: concupiscible
References
- “concupiscibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concupiscibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.