concurreren
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˌkɔŋkʏˈreːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: con‧cur‧re‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
concurreren
- (intransitive) to compete
- Synonym: wedijveren
- (obsolete) to correspond, to accord, to coincide
Conjugation
| Conjugation of concurreren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | concurreren | |||
| past singular | concurreerde | |||
| past participle | geconcurreerd | |||
| infinitive | concurreren | |||
| gerund | concurreren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | concurreer | concurreerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | concurreert, concurreer2 | concurreerde | ||
| 2nd person sing. (u) | concurreert | concurreerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | concurreert | concurreerde | ||
| 3rd person singular | concurreert | concurreerde | ||
| plural | concurreren | concurreerden | ||
| subjunctive sing.1 | concurrere | concurreerde | ||
| subjunctive plur.1 | concurreren | concurreerden | ||
| imperative sing. | concurreer | |||
| imperative plur.1 | concurreert | |||
| participles | concurrerend | geconcurreerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- beconcurreren
- doodconcurreren
- wegconcurreren