concursurus

Latin

Etymology

Future active participle of concurrō.

Participle

concursūrus (feminine concursūra, neuter concursūrum); first/second-declension participle

  1. about to concur; coincide

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative concursūrus concursūra concursūrum concursūrī concursūrae concursūra
genitive concursūrī concursūrae concursūrī concursūrōrum concursūrārum concursūrōrum
dative concursūrō concursūrae concursūrō concursūrīs
accusative concursūrum concursūram concursūrum concursūrōs concursūrās concursūra
ablative concursūrō concursūrā concursūrō concursūrīs
vocative concursūre concursūra concursūrum concursūrī concursūrae concursūra