condiens
Latin
Etymology
Present active participle of condiō
Participle
condiēns (genitive condientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | condiēns | condientēs | condientia | ||
| genitive | condientis | condientium | |||
| dative | condientī | condientibus | |||
| accusative | condientem | condiēns | condientēs condientīs |
condientia | |
| ablative | condiente condientī1 |
condientibus | |||
| vocative | condiēns | condientēs | condientia | ||
1When used purely as an adjective.