condus
Latin
Etymology
From condō.
Noun
condus m (genitive condī); second declension
- a person who stores provisions
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | condus | condī |
| genitive | condī | condōrum |
| dative | condō | condīs |
| accusative | condum | condōs |
| ablative | condō | condīs |
| vocative | conde | condī |
References
- “condus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "condus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- condus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Romanian
Etymology
From conduce.
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
condus m or n (feminine singular condusă, masculine plural conduși, feminine and neuter plural conduse)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | condus | condusă | conduși | conduse | |||
| definite | condusul | condusa | condușii | condusele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | condus | conduse | conduși | conduse | |||
| definite | condusului | condusei | condușilor | conduselor | ||||