confessurus

Latin

Etymology

Future active participle of cōnfiteor (I confess, acknowledge).

Participle

cōnfessūrus (feminine cōnfessūra, neuter cōnfessūrum); first/second-declension participle

  1. about to confess, acknowledge

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnfessūrus cōnfessūra cōnfessūrum cōnfessūrī cōnfessūrae cōnfessūra
genitive cōnfessūrī cōnfessūrae cōnfessūrī cōnfessūrōrum cōnfessūrārum cōnfessūrōrum
dative cōnfessūrō cōnfessūrae cōnfessūrō cōnfessūrīs
accusative cōnfessūrum cōnfessūram cōnfessūrum cōnfessūrōs cōnfessūrās cōnfessūra
ablative cōnfessūrō cōnfessūrā cōnfessūrō cōnfessūrīs
vocative cōnfessūre cōnfessūra cōnfessūrum cōnfessūrī cōnfessūrae cōnfessūra