confirmatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõː.fɪrˈmaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱ.firˈmat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
cōnfirmātiō f (genitive cōnfirmātiōnis); third declension
- confirmation, verification
- corroboration
- (Ecclesiastical Latin) confirmation (sacrament)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cōnfirmātiō | cōnfirmātiōnēs |
| genitive | cōnfirmātiōnis | cōnfirmātiōnum |
| dative | cōnfirmātiōnī | cōnfirmātiōnibus |
| accusative | cōnfirmātiōnem | cōnfirmātiōnēs |
| ablative | cōnfirmātiōne | cōnfirmātiōnibus |
| vocative | cōnfirmātiō | cōnfirmātiōnēs |
Descendants
- Catalan: confirmació
- → Danish: konfirmation
- → Dutch: confirmatie
- → English: confirmation
- → Finnish: konfirmaatio
- French: confirmation
- Galician: confirmación
- → German: Konfirmation
- → Hunsrik: Konfirmazion
- Italian: confermazione
- → Luxembourgish: Confirmatioun
- Norman: confirmâtion
- Portuguese: confirmação
- Romanian: confirmație
- → Russian: конфирма́ция (konfirmácija)
- → Serbo-Croatian: konfirmacija
- → Slovak: konfirmácia
- Spanish: confirmación
References
- “confirmatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “confirmatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "confirmatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- confirmatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.