coniciens

Latin

Etymology

Present participle of cōniciō.

Participle

coniciēns (genitive conicientis); third-declension one-termination participle

  1. connecting

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative coniciēns conicientēs conicientia
genitive conicientis conicientium
dative conicientī conicientibus
accusative conicientem coniciēns conicientēs
conicientīs
conicientia
ablative coniciente
conicientī1
conicientibus
vocative coniciēns conicientēs conicientia

1When used purely as an adjective.