coniectatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coniectō.
Participle
coniectātus (feminine coniectāta, neuter coniectātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coniectātus | coniectāta | coniectātum | coniectātī | coniectātae | coniectāta | |
| genitive | coniectātī | coniectātae | coniectātī | coniectātōrum | coniectātārum | coniectātōrum | |
| dative | coniectātō | coniectātae | coniectātō | coniectātīs | |||
| accusative | coniectātum | coniectātam | coniectātum | coniectātōs | coniectātās | coniectāta | |
| ablative | coniectātō | coniectātā | coniectātō | coniectātīs | |||
| vocative | coniectāte | coniectāta | coniectātum | coniectātī | coniectātae | coniectāta | |