coniunctum
Latin
Alternative forms
Etymology
Neuter of coniūnctus (“united, connected; connected with, pertaining to”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈjuːŋk.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [konˈjuŋk.t̪um]
Participle
coniūnctum
- inflection of coniūnctus:
- accusative masculine singular
- nominative/accusative/vocative neuter singular
Noun
coniūnctum n (genitive coniūnctī); second declension
- (rhetoric) a connection
- (grammar) a connected or compound word or proposition; a joint sentence
- Synonym: cōpulātum
- (metaphysics) the necessary, inherent qualities of bodies
- Antonym: ēventum
Inflection
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | coniūnctum | coniūncta |
| genitive | coniūnctī | coniūnctōrum |
| dative | coniūnctō | coniūnctīs |
| accusative | coniūnctum | coniūncta |
| ablative | coniūnctō | coniūnctīs |
| vocative | coniūnctum | coniūncta |
References
- “conjungo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coniunctum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coniunctum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
- to be very old friends: vetustate amicitiae coniunctum esse
- to be closely connected with a thing: cohaerere, coniunctum esse cum aliqua re
- to be very intimately related: arte (artissime) coniunctum esse
- to be united by having a common language: eiusdem linguae societate coniunctum esse cum aliquo (De Or. 3. 59. 223)
- to be on friendly terms with a person: usu, familiaritate, consuetudine coniunctum esse cum aliquo
- to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse