conligens
Latin
Etymology
Present participle of conligō
Participle
conligēns (genitive conligentis); third-declension one-termination participle
- gathering
- collecting
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | conligēns | conligentēs | conligentia | ||
| genitive | conligentis | conligentium | |||
| dative | conligentī | conligentibus | |||
| accusative | conligentem | conligēns | conligentēs conligentīs |
conligentia | |
| ablative | conligente conligentī1 |
conligentibus | |||
| vocative | conligēns | conligentēs | conligentia | ||
1When used purely as an adjective.