conquesturus
Latin
Etymology
Future active participle of conqueror
Participle
conquestūrus (feminine conquestūra, neuter conquestūrum); first/second-declension participle
- about to lament
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conquestūrus | conquestūra | conquestūrum | conquestūrī | conquestūrae | conquestūra | |
| genitive | conquestūrī | conquestūrae | conquestūrī | conquestūrōrum | conquestūrārum | conquestūrōrum | |
| dative | conquestūrō | conquestūrae | conquestūrō | conquestūrīs | |||
| accusative | conquestūrum | conquestūram | conquestūrum | conquestūrōs | conquestūrās | conquestūra | |
| ablative | conquestūrō | conquestūrā | conquestūrō | conquestūrīs | |||
| vocative | conquestūre | conquestūra | conquestūrum | conquestūrī | conquestūrae | conquestūra | |