conquinisco
Latin
Etymology
con- + *quinisco, apparently from a Proto-Indo-European *kʷeǵ⁽ʰ⁾- (“to flee”), with no known cognates outside of Italic.[1] Compare quaccola (“quail”); has also been compared to Lithuanian kaktà (“forehead”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.kʷɪˈniːs.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koŋ.kʷiˈnis.ko]
Verb
conquinīscō (present infinitive conquinīscere, perfect active conquēxī); third conjugation, no passive, no supine stem[2]
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | conquinīscō | conquinīscis | conquinīscit | conquinīscimus | conquinīscitis | conquinīscunt | ||||||
| imperfect | conquinīscēbam | conquinīscēbās | conquinīscēbat | conquinīscēbāmus | conquinīscēbātis | conquinīscēbant | |||||||
| future | conquinīscam | conquinīscēs | conquinīscet | conquinīscēmus | conquinīscētis | conquinīscent | |||||||
| perfect | conquēxī | conquēxistī | conquēxit | conquēximus | conquēxistis | conquēxērunt, conquēxēre | |||||||
| pluperfect | conquēxeram | conquēxerās | conquēxerat | conquēxerāmus | conquēxerātis | conquēxerant | |||||||
| future perfect | conquēxerō | conquēxeris | conquēxerit | conquēxerimus | conquēxeritis | conquēxerint | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | conquinīscam | conquinīscās | conquinīscat | conquinīscāmus | conquinīscātis | conquinīscant | ||||||
| imperfect | conquinīscerem | conquinīscerēs | conquinīsceret | conquinīscerēmus | conquinīscerētis | conquinīscerent | |||||||
| perfect | conquēxerim | conquēxerīs | conquēxerit | conquēxerīmus | conquēxerītis | conquēxerint | |||||||
| pluperfect | conquēxissem | conquēxissēs | conquēxisset | conquēxissēmus | conquēxissētis | conquēxissent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | conquinīsce | — | — | conquinīscite | — | ||||||
| future | — | conquinīscitō | conquinīscitō | — | conquinīscitōte | conquinīscuntō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | conquinīscere | — | conquinīscēns | — | |||||||||
| perfect | conquēxisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| conquinīscendī | conquinīscendō | conquinīscendum | conquinīscendō | — | — | ||||||||
Related terms
- ocquinīscō
References
- ^ De Vaan, Michiel (2008) “conquinīscō, -ere”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 131
- ^ “con-quĭnisco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press