consistentia
Latin
Etymology
cōnsistēns + -ia
Noun
cōnsistentia f (genitive cōnsistentiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cōnsistentia | cōnsistentiae |
| genitive | cōnsistentiae | cōnsistentiārum |
| dative | cōnsistentiae | cōnsistentiīs |
| accusative | cōnsistentiam | cōnsistentiās |
| ablative | cōnsistentiā | cōnsistentiīs |
| vocative | cōnsistentia | cōnsistentiae |
Descendants
- Catalan: consistència
- French: consistance
- Galician: consistencia
- Italian: consistenza
- Portuguese: consistência
- Romanian: consistență
- Russian: консисте́нция (konsisténcija)
- Spanish: consistencia
Participle
cōnsistentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of cōnsistēns