contestator

Latin

Verb

contestātor

  1. second/third-person singular future active imperative of contestor

References

  • contestator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • contestator in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Romanian

Etymology

From contesta +‎ -tor.

Adjective

contestator m or n (feminine singular contestatoare, masculine plural contestatori, feminine and neuter plural contestatoare)

  1. challenger

Declension

Declension of contestator
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite contestator contestatoare contestatori contestatoare
definite contestatorul contestatoarea contestatorii contestatoarele
genitive-
dative
indefinite contestator contestatoare contestatori contestatoare
definite contestatorului contestatoarei contestatorilor contestatoarelor