contradicens
Latin
Etymology
Present active participle of contrādīcō (“speak against”)
Participle
contrādīcēns (genitive contrādīcentis); third-declension one-termination participle
- gainsaying; speaking against
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | contrādīcēns | contrādīcentēs | contrādīcentia | ||
| genitive | contrādīcentis | contrādīcentium | |||
| dative | contrādīcentī | contrādīcentibus | |||
| accusative | contrādīcentem | contrādīcēns | contrādīcentēs contrādīcentīs |
contrādīcentia | |
| ablative | contrādīcente contrādīcentī1 |
contrādīcentibus | |||
| vocative | contrādīcēns | contrādīcentēs | contrādīcentia | ||
1When used purely as an adjective.