contributus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of contribuō.
Participle
contribūtus (feminine contribūta, neuter contribūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | contribūtus | contribūta | contribūtum | contribūtī | contribūtae | contribūta | |
| genitive | contribūtī | contribūtae | contribūtī | contribūtōrum | contribūtārum | contribūtōrum | |
| dative | contribūtō | contribūtae | contribūtō | contribūtīs | |||
| accusative | contribūtum | contribūtam | contribūtum | contribūtōs | contribūtās | contribūta | |
| ablative | contribūtō | contribūtā | contribūtō | contribūtīs | |||
| vocative | contribūte | contribūta | contribūtum | contribūtī | contribūtae | contribūta | |
References
- “contributus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.