convellendus
Latin
Etymology
Future passive participle of convellō.
Participle
convellendus (feminine convellenda, neuter convellendum); first/second-declension participle
- which is to be shattered
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | convellendus | convellenda | convellendum | convellendī | convellendae | convellenda | |
| genitive | convellendī | convellendae | convellendī | convellendōrum | convellendārum | convellendōrum | |
| dative | convellendō | convellendae | convellendō | convellendīs | |||
| accusative | convellendum | convellendam | convellendum | convellendōs | convellendās | convellenda | |
| ablative | convellendō | convellendā | convellendō | convellendīs | |||
| vocative | convellende | convellenda | convellendum | convellendī | convellendae | convellenda | |