conventicius
Latin
Etymology
From conventus (“assembly”, noun) + -īcius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.wɛnˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱ.ven̪ˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
conventīcius (feminine conventīcia, neuter conventīcium); first/second-declension adjective
- pertaining to coming together or assembling (from various places)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conventīcius | conventīcia | conventīcium | conventīciī | conventīciae | conventīcia | |
| genitive | conventīciī | conventīciae | conventīciī | conventīciōrum | conventīciārum | conventīciōrum | |
| dative | conventīciō | conventīciae | conventīciō | conventīciīs | |||
| accusative | conventīcium | conventīciam | conventīcium | conventīciōs | conventīciās | conventīcia | |
| ablative | conventīciō | conventīciā | conventīciō | conventīciīs | |||
| vocative | conventīcie | conventīcia | conventīcium | conventīciī | conventīciae | conventīcia | |
References
- “conventicius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conventicius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers